در اعماق جنگل‌های استان مرکزی سریلانکا، روستای کوچکی به نام Ritigala در دامنه‌های کوهستانی پنهان شده. در دل این طبیعت بکر، بقایای صومعه‌ای بودایی قرار دارد که نه‌تنها به خاطر معماری باستانی‌اش بلکه به‌دلیل آیینی پنهان و شبانه شهرت دارد — آیینی که فقط در شب‌های خاص ماه کامل برگزار می‌شود. اهالی منطقه و راهبان باقی‌مانده، از "آیین نیایش با صدای طبیعت" می‌گویند؛ مراسمی مخفیانه که شرکت‌کنندگان در سکوت کامل، همراه صدای طبل، دود عود، و آواز پرندگان شب‌زی، وارد حالتی از مراقبه‌ی عمیق می‌شوند. این آیین تنها در دل جنگل و بدون استفاده از نور مصنوعی انجام می‌شود. شرکت‌کننده‌ها به دور شعله‌ی کوچکی جمع می‌شوند که نشانه‌ی روشنایی درونی است. رهبری مراسم را یک "راهب آوازخوان" برعهده دارد که سروده‌هایی قدیمی به زبان پالی می‌خواند — سروده‌هایی که تنها از استاد به شاگرد منتقل می‌شود و در هیچ کتابی ثبت نشده. معبد Ritigala برخلاف دیگر معابد شلوغ سریلانکا، فضایی آرام، مرموز و درخودفرورفته دارد. مسیر رسیدن به آن سخت است، اما برای کسانی که به دنبال تجربه‌ای اصیل، عرفانی و دور از توریسم ...