در مرکز سریلانکا، توده‌سنگی عظیم و تنها، چون دژی سنگی از دل زمین سربرآورده—جایی که به آن سیگیریا (Sigiriya) یا «صخره‌ی شیر» می‌گویند. این مکان شگفت‌انگیز، نه فقط یک قلعه‌ی باستانی، بلکه ترکیبی از معماری شاهانه، نقاشی‌های دیواری، باغ‌های معلق و افسانه‌های پنهان است. در قرن پنجم میلادی، شاهی به نام کاشیاپا پس از قتل پدرش، برای فرار از انتقام، تصمیم گرفت پایتخت خود را به جایی غیرقابل‌دسترس منتقل کند. او دستور داد در بالای این صخره‌ی ۲۰۰ متری، کاخی بسازند که از زمین جدا باشد. راه بالا رفتن از آن، از میان پنجه‌های سنگی شیر بزرگی می‌گذرد که ورودی قلعه را محافظت می‌کرد—از همین‌رو نام آن را «صخره‌ی شیر» گذاشتند. در دیواره‌های سیگیریا، نقاشی‌های حیرت‌انگیزی از زنان سلطنتی با رنگ‌های زنده، هنوز پس از ۱۵۰۰ سال باقی مانده‌اند. پایین صخره، باغ‌هایی با طراحی پیچیده، استخرهای آبی، و سیستم آبیاری هوشمندانه‌ای قرار دارد که معماری آن را به شاهکاری بی‌بدیل تبدیل کرده. سیگیریا امروز در فهرست میراث جهانی یونسکو ثبت شده و نه‌تنها مقصدی برای گردشگران، بلکه نشانی از شکوه، جنون، و ...